13 توصیه مفید برای والدین در شرایط بحرانی

در شرایط بحرانی بخش مهمی از نگرانی های والدین، کودکان و نوجونان هستند. فرزندان شما در شرایط بحرانی نیاز به محبت و توجه بیشتری دارند،‌ البته قابل درک است که خود شما هم مضطرب و نگران باشید. اما کودکان قدرت تجزیه و تحلیل کمتری دارند و لازم است در مواقع بحرانی بیشتر مورد حمایت والدین و بزرگترها قرار بگیرند.
در این مقاله، چند توصیه کاربردی برای بهبود شرایط فرزندانتان ذکر شده است. با بکار بستن این توصیه ها، در گذر از بحران های زندگی همدلانه تر کنار فرزندانتان باشید.

1. استرس را کاهش دهید:

استرس و تنش بیش از حد در خانه از قبیل جر و بحث، دعوا و غیره میتواند اثری منفی روی فرزند شما داشته باشد. به دنبال راه هایی برای کاهش استرس باشید.
به عنوان مثال هر روز حتی برای چند دقیقه هم که شده کاری را به منظور تفریح انجام دهید مثال یک داستان بخوانید. در خانه ورزش کنید. یک برنامه تلویزیونی محبوب را کنار هم ببینید و یا به موسیقی گوش دهید. برای حل اختلافات دورهمی خانوادگی تشکیل دهید. مراقب باشید که در حضور کودکان، برای بیان ناراحتی و عصبانیت خود جرو بحث نکنید و صدای خود را بالا نبرید.

2. عادت های جدید ایجاد کنید:

برای وعده های غذایی، انجام تکالیف، سکوت و آرامش و خواب زمان هایی را تعیین کنید. کم کم  آنها را به اموری عادی تبدیل کنید. به فرزند خود کمک کنید عادتی خاص برای خوابیدن داشته باشد که میتواند شامل دوش گرفتن و یا خواندن یک داستان و غیره باشد. این امر میتواند به کودکتان کمک کند روش‌های بهتری برای کنترل اضطراب خود ابداع کند.

3. همکاری با هم:

مهم است که شما و همسرتان با همکاری هم به کودکتان کمک کنید تا بر اضطراب و انگرانی‌اش غلبه کند.
اگر پدر و مادر با هم هماهنگ نباشند، شرایط برای کودک سردرگم کننده میشود. سعی کنید درباره روش های مدیریت اضطراب کودک خود با هم توافق داشته باشید.
مثال هر دو درباره اعمال محدودیت ها از قبیل ممانعت از خوابیدن کودک در اتاق خواب پدر و مادر، یا زمان استفاده از موبایل یا تبلت با هم توافق کنید. ( و در زمینه تشویق کودک نیز با هم هماهنگی داشته باشید.)

4. اعمال قانون کنید:

شاید فرزندتان مضطرب و نگران باشد ولی این امر نباید چراغ سبزی برای رفتار نامناسب وی شود!
مهم است که برای کودک خود انتظارات و محدودیت‌هایی تعیین کنید و به پیامدهای رفتار نادرست نیز پایبند باشید.
مثلا برای انجام ندادن وظایف محوله، حق تماشای تلویزیون را از وی بگیرید. برای رفتار نامناسب، محدودیت‌ها و پیامدهایی قرار دهید و این مطلب را از قبل در شرایطی آرام، با اعضای خانواده به بحث بگذارید.
کودکان شادتر خواهند بود که بدانند قوانین چیست و پیامدهای زیرپا گذاشتن آنها نیز چه خواهد بود. حتما هم زمانی که کودک شما به این انتظارات پایبند میماند وی را تشویق کنید و از وی تمجید به عمل آورید.

5. حمایتگر باشید:

به یاد داشته باشید که برای کودکان شما رویارو شدن با ترس‌هایشان دشوار است به همین سبب به آنها نخنیدید و یا ترسهایشان را کوچک جلوه ندهید.
به عنوان مثال نگویید که احمق نباش! یا لوس بازی در نیار! زمانی که کودک شما ناراحت است با وی صحبت کنید و به حرف‌های وی گوش دهید و بگذارید این پیام را دریابد که صحبت کردن درباره احساس‌ها کار خوبی است.
بگذارید فرزندتان بداند که شما وی را درک می‌کنید و به او کمک کنید راه‌هایی را برای غلبه بر موقعیت‌های ناراحت کننده پیدا کند. به عنوان مثال به او بگویید میدانم که از رفتن به آنجا ترس داری ولی تو داری به ترس دور شدن از خانه غلیه می کنی. چطور میتوانیم این کار را برای تو راحتتر کنیم؟

بهتر است برای رویارویی با شرایط دنیا اندکی هم حس طنز داشته باشیم. ما همگی از پیدا کردن جنبه طنزآموز و خندیدن به اشتباهات زندگی لذت میبریم.

6. تشویق به مستقل بودن:

با اینکه والدین به ویژه زمانی که کودکان در حال عصبانیت و ترس هستند اغوا میشوند که کارهای آنها را برایشان انجام دهند ولی بهتر است به کودکان اجازه دهیم کارهای خود را خودشان انجام دهند. وگرنه آنها چگونه مهارت ها و توانایی های مواجهه با زندگی را یاد خواهند گرفت؟
کودک خود را تشویق کنید تا کارهایش را خودش انجام دهد، خطرپذیر باشد و برخی کارها را به تنهایی بکند مثل تمیز کردن اتاق و یا چیدن میز.
میتوانید از کودک خود بخواهید با فکر و اندیشه خود راه‌هایی را برای رویارویی با مسائل و مشکالت و شرایط دشوار بیابد. مثال چگونه جر و بحثی را که در مدرسه با یکی از دوستانش داشته مدیریت کند و یا اینکه برای جبران تکالیف انجام نداده مدرسه، کاری انجام دهد.

تشویق کودک به استقلال به این معنی نیست که شما از وی حمایت نمی‌کنید، بلکه به این معنی است که شما نباید همه کارهای کودک را برای او انجام دهید و یا در اختیار خود بگیرید.

7. اجتناب از اطمینان خاطر دادن بیش از حد:

سخت است در شرایطی که کودک شما ترسیده و یا مضطرب است به وی اطمینان خاطر ندهید ولی اطمینان خاطر دادن‌های مستمر نیز باعث میشود کودک شما نتواند از عهده رویارویی با مشکالت خود برآید. به کودک خود یاد دهید سئوالات خود را بپرسد. این الگو را به کودک خود بیاموزید که شما در مشکلات و چالشها چگونه میاندیشید و از این طریق به او بیاموزید که این مهارتها را کسب کند.

8. اعتماد به نفس وی را بسازید:

این مطلب اهمیت دارد که از کودکتان به سبب موفقیت‌هایاش در مواجه با ترس‌ها تمجید کنید. کودک خود را وارد فعالیت‌هایی کنید که به وی کمک میکند احساس غرور کند. فعالیت‌هایی را پیدا کنید که این حس را که او برخی کارها را خوب انجام میدهد تقویت کند از قبیل ورزش، موسیقی و هنر و از این طریق حس غرور و تعلق خاطر در وی ایجاد کنید. شما میتوانید برخی از وظایف خانه را به کودکتان محول کنید و وی را مسئول چیزی در خانه قرار دهید از قبیل بیرون بردن سگ برای پیاده روی.

9. انتظارات واقع گرایانه:

این نکته اهمیت دارد که برای کودک خود انتظاراتی را تعریف کنید و به او کمک کنید تا به این انتظارات جامعه عمل بپوشاند ولی در هر حال باید بدانید که کودکی که مضطرب و نگران است در انجام دادن امور دارای مشکلاتی خواهد بود و باید به وی اجازه دهید با گام و سرعت خاص خود جلو برود.

به کودک خود کمک کنید اهداف تعیین شده را به گام‌ها و مراحل کوچکتر تبدیل کند که دستیابی به آنها آسانتر باشد. مهم است که کودک شما قدم‌هایی رو به جلو بردارد حتی اگر این قدم‌ها کوچک هستند. تلاش کنید فشار، اصرار و سرعت بیش از حد به کار نبرید و به وی اجازه دهید با سرعت خاص خود جلو برود.

10. واکنش ها:

با اینکه درک کردن و نگران بودن شما برای کودک، اهمیت زیادی دارد ولی دچار واکنش بیش از حد نشوید و نگذارید این اضطراب با فریب دادن شما، شما را به این سمت ببرد که تصور کنید انجام کاری برای کودک شما بسیار دشوار و یا غیر ممکن است. مثال فکر نکنید که تنهایی خوابیدن برای کودک شما بسیار سخت است. امور و مسائل را در دورنمای ذهن خود داشته باشید. بله انجام این کار با چالش همراه است ولی به هر حال انجام دادنی است. برخی مواقع نیز ما به سختی میتوانیم این مسئله را درک کنیم که چرا کودک ما نگران است و یا اینکه چرا انجام دادن کاری برای وی دشوار است. اگر ما این مسئله را نپذیریم که کودک ما از اضطراب رنج میبرد، دراین حالت وی ممکن است تالش کند که این مشکل را مخفی کند ) و یا اینکه به تنهایی تحمل کند ( و یا اینکه برای جلب توجه ما عالیم و نشانه های آن را تشدید بخشد.

11. مراقبت ویژه از خودتان:

سر و کله زدن با یک کودک دچار اضطراب کار سختی است. اطمینان یابید که واکنش‌های خود را میتوانید مدیریت کنید. برای خودتان کارهایی انجام دهید (تماس با پرستار بچه، دوش آب گرم گرفتن، خواندن کتاب زمانی که بچهها خوابند، صحبت با یک دوست درباره احساساتتان، پیادهروی کردن و یا هرکار دیگری که باعث میشود روحیه مثبتی داشته باشید.) این اصول مهم را به یاد داشته باشید که شما باید خوب بخورید، خوب بخوابید و ورزش کنید. این اجازه را به خودتان بدهید که وقت آزاد داشته باشید. اگر شما مراقبت خودتان نباشید نمیتوانید به کودک خود نیز کمکی بکنید. مراقب باشید که اضطراب ها و ترسهایتان را به کودک منتقل نکنید. تلاش کنید واکنشی بی طرفانه درباره شرایط داشته باشید و اجازه دهید کودکتان بداند که تحقیق و کنکاش درباره چیزها امری طبیعی و عادی است.

12. ریسک پذیر باشید:

کودکان مبتال به اضطراب برای اینکه اعتماد به نفس خود را بسازند و مهارتهای الزم را برای رویارویی با زندگی کسب کنند نیاز به این دارند که چیزهای جدید را بررسی کنند و ریسک بپذیرند. کودک خود را تشویق کنید تجربههای جدید بکند مثال به یک جا زنگ بزند، با یکی از همکالسیهای ناآشنا صحبت کند و یا اینکه از فروشنده در مغازه سئوالی بپرسد. به یاد داشته باشید که میتوانید با امتحان کردن چیزهای جدید رفتار شجاعانه را الگوسازی کنید.

13. از ترس اجتناب کنید:

کودکان مضطرب تمایل دارند از چیزهایی که باعث اضطراب آنها میشود اجتناب کنند. با اینکه اجتناب از این کارها در کوتاه مدت باعث کاهش فشار روانی میشود ولی در دراز مدت باعث میشود ترس و واهمه بزرگتر شود و در آینده انجام دادن امور را سختتر میکند. نگذارید کودکتان از انجام کارها اجتناب کند. وی را تشویق کنید کارهای جدید انجام دهد و گام های کوچکی به سمت رویارویی با ترس هایش بردارد.

ما برای کاهش اضطراب های زندگی مان نیاز به یک برنامه داریم. در محصول از نگرانی تا آرامش یک برنامه سی روزه برای شما آماده کردیم. با استفاده از این برنامه به سادگی و بر اساس یک برنامه از پیش تعیین شده می توانید بی نظمی ها و آشفتگی ها را کنار بگذارید.

برای مطالعه بیشتر در مورد روش های ایجاد آرامش، این محصول رو پیشنهاد می کنم: