چرا انقدر گوشه گیرم؟
خودم را کاملا از دیگران جدا کرده ام چون فکر می کنم من آدم گوشه گیر و منزوی هستم. هر چند که مطمئن نیستم که واقعا گوشه گیر و منزوی باشم. خیلی اوقات افرادی که دائما در جمع و با دیگران هستند را نقد می کنم و فکر می کنم آنها از سر بی کاری و بی هدفی در جمع ها هستند. من تمایلی به داشتن رابطه دوستانه یا رابطه عاطفی با کسی ندارم.
اگر از تنهایی با خودتان لذت می برید و مایل هستید که مستقل باشید هیچ اشکالی ندارد. اما دلیلی که برای انتخاب تنهایی به عنوان سبک زندگی مطرح می کنید می تواند نشانه ضعف شما در سازگاری با دیگران باشد.
بنظر می رسد نمی توانید با دیگران ارتباط خوبی برقرار کنید، شاید نیاز است مهارت های بین فردی و برقراری ارتباط موثر را بیشتر تمرین کنید. ظاهرا در شرایط بحرانی اوضاع برایتان پیچیده تر می شود و احتمالا فکر می کنید دنیا برضد شما عمل می کند، نمی توانید ناکارآمدی هایتان را بپذیرید. در نتیجه به این باور می چسبید که شرایط زندگی مانع موفقیت شما خواهد بود و با همین استدلال شکست ها و موفقیت نشدن های خودتان را توجیه می کنید.
جامعه مقصر است! شما توانمند و باهوش هستید اما نتوانستید در عرصه زندگی فرصت رشد داشته باشید.
اگر تنهایی و گوشه گیری چیزی است که به خودتان تحمیل کرده اید، ممکن است جدایی از دیگران راهی برای کاهش اضطراب های شما باشد. این اضطراب های شماست که شما را به انزوا و تنهایی می کشاند. شما حسی از برتری برای خودتان ایجاد می کنید که برمبنای آن هیچ کس در حد و اندازه ی عقل و درایت شما قرار نمی گیرد و با این فکرها رفتار و گوشه گیری تان را توجیه می کنید.
راه کارهای پیشنهادی خودیاری برای شما
- مهارت های ارتباطی خود را تقویت کنید.
نسخه ای از کتاب هنر دوست یابی اثر دیل کارنگی را تهیه کنید و بخوانید. به قدری این مهارت ها را تمرین کنید که به آنها مسلط شوید. - به دیگران علاقمند باشید و به آنها نشان بدهید که برایتان مهم هستند.
برای شروع می توانید از دیگران سوال های در مورد خودشان کنید و با جان و دل به پاسخ آنها گوش کنید و سعی کنید آنها را کشف کنید و به عنوان یک انسان بپذیرید.
برای مطالعه بیشتر در مورد عزت نفس و رفع مساله کمرویی، این محصول را پیشنهاد می کنیم:
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟نظری بدهید!