وقتی از کنار دیگران رد می‌شوم، کافیه صدای خنده و حرف زدنشون رو بشنوم، اون وقت مطمئن می‌شوم که درباره من صحبت می‌کنن. اگر در روزی که برای گردش بیرون می‌روم باران بباره، فکر می‌کنم که دنیا نیز بر علیه منه و می‌خواهد برنامه‌هام رو به هم بزنه. البته گاهی اوقات می‌دانم که چنین افکاری غیرمنطقیه؛ اما باور دارم که مسائل به‌طور عمد برایم رخ می‌دهن. توقع بروز بدترین اتفاق‌ها رو دارم و همیشه با عجله نتیجه‌گیری می‌کنم. به‌هیچ وجه دوست ندارم دیگران خود واقعی‌ام رو ببینند؛ چون نمی‌خواهم از من چیزهایی بدونن و بعد بر علیه خودم به‌کار ببرن.»

بیشتر بخوانید