چرا نسبت به طرد شدن انقد حساسم؟
من از ترس اینکه طرد بشم، نظرمو نمی گم. خیلی وقتا چون می ترسم کسی منو قبول نکنه و طردم کنه، به آدما نزدیک نمی شم. وقتی با کسی تلفنی حرف می زنم حتما اول من قطع می کنم غیر این باشه حس می کنم تلفن رو بروم قطع کرده. این حس طرد شدن واقعا عذابم میده و خیلی وقتا فرصت های خوب زندگی مو ازم می گیره.
پذیرفتن خودمان درست همینطور که هستیم اولین شرط داشتن عزت نفس است!
طبیعی است وقتی خودمان را طردشده بدانیم و از طرف دیگر خودمان هم خودمان را طرد کنیم از رشد شخصی و شادی فاصله ی زیادی می گیریم. راستش را بخواهید زمانی فکر میکردم با تظاهر به قبول اشتباهات و نقص های وجودم و تکرار جمله های ظاهرا مثبت یعنی خودم را پذیرفته ام. شما هم این کارها را کرده اید؟
وقتی شروع به مطالعه در زمینه های مختلف روانشناسی کردم چند جمله در این زمینه به دلم نشست و حس خوبی به من داد:
