چی میشه که شادی درون ما ریشه می کنه؟
شادی
امروز قصد دارم در مورد شادی درون صحبت کنم، البته نه اون شادی دوست قدیمی یا فامیلی که میشناسید و خیلی وقته ازش خبر ندارید! می خوام راجع به شادی درونی براتون صحبت کنم و نکته های مهمی رو یادآوری کنم تا شادی رو بیشتر از قبل وارد زندگی مون کنیم و توی شرایطی که ایده آل نیست احساس بهتری داشته باشیم.
تا حالا معجزه ی فوق العاده ای توی زندگی ات دیدی؟
می دونم که ته دلتون منتظر یه معجزه هستین که حسابی زندگی تون رو از این رو به اون رو کنه و زحمت شما رو کم کنه و کاری کنه که ره صد ساله رو تا جایی که بشه سریع تر طی کنید… راستشو بخوای منم از این آرزوها دارم و واقعا دلم می خواد یه معجزه حسابی بیاد و کاری کنه کارستان…
یه مدت هم هست که چشم به راه آمدنش هستم و توی خلوت و تنهایی ام فکر می کنم یعنی این معجزه ای که داره به سمت من میاد چی می تونه باشه؟ یعنی چطوری زندگی مو تغییر میده؟ بعد از اون معجزه ی خارق العاده چه تغییری توی زندگی ام ایجاد میشه؟ خوب فعلا که اثری از این مجعزه نیست تا ببینم روزهای آینده چی می شه فقط نمی دونم تا کی باید صبر کنم… شما در مورد معجزه خودتون اینو می دونید که تا کی باید صبر کنید؟
چگونه مدیریت احساسات، زندگی شما را تغییر می دهد؟
زندگی ما انسان پر است اتفاق و چالش هایی که باید از آنها بگذریم و برای گذشتن از این مسائل یاد بگیریم خویشتن دار باشیم و مدیریت احساسات را بیاموزیم.
خویشتن داری یعنی کنترل خواسته های درونی و مدیریت احساسات. کسانی که مدیریت احساساتشان را بلد هستند ویژگی های برجسته ای همچون صبر زیاد، وجدان اخلاقی، عزت نفس بالا، اعتبار و ارزشمندی، توجه به حریم و حقوق دیگران و مدیریت بحران دارند. خویشتن داری سبکی از زندگی است که در آن رفتارها ناشی از خردمندی و پختگی فکر و روح است. بیشتر بخوانید
6 روش مهربانی با خودمان در شرایط بحرانی
در طول زندگی و بخصوص در شرایط بحرانی، ندانسته به خودمان سخت می گیریم. مهربانی با خودمان را فراموش می کنیم و دست از عشق ورزیدن به خودمان برمی داریم.
روزهایی که دچار مشکل و درگیر سختی های زندگی مان هستیم، احساسات و افکار منفی به ما هجوم می آورند و نمی دانیم برای گذر از شرایط بحرانی چه باید کنیم. می ترسیم و فراموش می کنیم از روح مان مراقبت کنیم. بیشتر از هر چیز ما یاد گرفته ایم منتقد بیرحمی برای خودمان باشیم و مراقبت از خودمان را برای لحظه آخر بگذاریم، هر اشتباهی را بارها یادآوری کنیم و خودمان لایق مهربانی و بخشیده شدن ندانیم!
در شرایط بحرانی، دیگران و خودمان را سرزنش، تنبیه و تحقیر می کنیم، نیاز به حمایت داریم اما بیشتر از قبل خودمان را تنها حس می کنیم! در این شرایط بدترین و مخرب ترین رفتارها را با خودمان! داریم. ما نیاز به مهربانی با خودمان داریم تا با عشق و شفقت شرایطمان را بپذیریم و بتوانیم با انعطاف پذیری از چالش های زندگی بگذریم. اما چطور؟
چطور با خودم و دیگران محبت آمیز رفتار کنم؟ بخش دوم
چطور محبت آمیز رفتار کنیم؟
ذات ما انسان ها دوست داره محبت آمیز رفتار کردن رو ببینه و محبت آمیز رفتار کنه، اما در طول زندگی یاد گرفته که خیلی احساسات و نیازهاش رو ابراز نکنه. اما این کار به شکل های مختلف به خودش و دیگران آسیب زده. یعنی ما با قضاوت اخلاقی خودمون و دیگران آسیب می زنیم البته بهش آگاهی نداشتیم و فکر می کردیم هر کسی که خلاف ارزش های ما چیزی میگه یا رفتاری میکنه جز بدهاست و هر کسی با ارزش های ما همسو و هماهنگ خوب و فوق العاده ست.
مقایسه کردن هم راه محبت کردن به خودمون و دیگران رو مسدود می کنه و در نهایت قبول نکردن مسئولیت رفتار و ادراک و احساس مون باعث می شد که امکان ارتباط محبت آمیز با خودمون و دیگران رو نداشته باشیم.
چطور با خودم و دیگران محبت آمیز رفتار کنم؟ بخش اول
خیلی از ما دوست داریم مهارت هایی رو یاد بگیریم که به وسیله انها بتونیم رابطه بهتری با دیگران و البته خودمون داشته باشیم. خیلی از ما توی محیطی بزرگ شدیم و توی خانواده ای به دنیا آمدیم که دائم مورد قضاوت و سرزنش و تنبه و چیزهای دیگه بودیم. ما یاد گرفتیم که باید دنیا رو به خوب و بد تقسیم کنیم.
یاد گرفتیم اگر گرگ نباشیم گرگ ها ما رو خواهند خورد! یاد گرفتیم رنج و خشم رو در تنهایی تحمل کنیم و تا جایی که میشه با کسی ارتباط صمیمی نداشته باشیم چون ممکن بهمون آسیب بزنه. توی دنیای امروز که با وجود همه سختی ها می تونیم نیازهای زندگی مون رو تامین کنیم و زندگی مون رو جلو ببریم جای یه چیزی خیلی خالیه.
ما نیاز داریم بتونیم شادی و رنج دیگران رو حس کنیم و دیگران رو جدا از خودمون ندونیم. ما نیاز به روابط مجبت آمیز و خوشایند توی زندگی مون داریم و لازمه که یاد بگیریم چطور با محبت و دوستانه با دیگران و البته خودمون رفتار کنیم.
